outside teaching : บทเรียนนอกตำรา / โดย…โรงน้ำชา (13/6/2553)
Lesson 27 : Alex หรือ อาเล็ก?
“หล่ออ่ะ”
“น่ารักเนอะ”
“ใสมาก”
“ยังกะพี่หลิว (เต๋อหัว) ตอนหนุ่มๆ”
“ตากล้องหรือนี่ หน้าตาดีซะ”
เหล่านี้เป็นตัวอย่างของเสียงฮือฮาแบบพึมพำงึมงำของเหล่าบรรดา
เพื่อนร่วมงานสาวเล็กสาวใหญ่ในออฟฟิศผมเมื่อแรกเจอกับ
ตากล้องหนุ่มประจำกรุ๊ปทัวร์ของเราในฮ่องกงที่จู่ๆ ก็โผล่มาแบบงงๆ
ตากล้องคนนี้ ที่มารู้ทีหลังว่าชื่อ Alex หรือจริงๆ แล้วอาจจะชื่อ อาเล็ก
เพื่อให้คนไทยเรียกได้ง่าย แต่ไม่ว่าจะชื่ออะไร หมอนี่ไม่ได้มาเดินต้อยๆ
ติดสอยห้อยตามทัวร์ของเราตั้งแต่วันแรก ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะมา
เริ่มถ่ายรูปให้พวกเราตั้งแต่ประมาณวันที่สองหรือสามของการเดินทาง
แล้วก็เดินๆ วิ่งๆ ตามเราไปจนจบทริป
และเพราะความหล่อ ขาว ตี๋ ใส ของตากล้อง Alex นี่เองที่ทำให้
บรรดาสาวๆ ในออฟฟิศเกิดอาการเสียการทรงตัวของหัวใจ
ที่ดูๆ ไปคล้ายๆ การ “ใกล้เกลือกินด่าง”
เห็นของข้างนอกดีกว่าของในออฟฟิศ เชอะ! (อันนี้ออกแนว
อิจฉาเจ้า Alex มันเล็กๆ)
…
นอกจากหน้าตาที่ก็…นะ…ก็แค่พอใช้ได้ (ยังไม่เลิกอิจฉา)
สิ่งที่ทำให้ Alex โดดเด่นและเป็นที่เอ็นดูของทุกคนในทริปก็คือ
วิธีการทำงานอันแสนพิสดาร
นอกจากการคอยหามุมสวยๆ ในสถานที่ท่องเที่ยวแต่ละแห่ง
ให้เราได้ถ่ายรูปซึ่งเป็นหน้าที่ทั่วไปที่ตากล้องพึงกระทำแล้ว
ทุกครั้งที่เรียกทุกคนรวมตัวเพื่อชักภาพ Alex จะ
ร้องเรียกเราทุกคนเป็นภาษาไทยแปร่งๆ สำเนียงฮ่องกง
“ถ่ายรูปกานค้าบ ถ่ายรูปกานค้าบ”
เมื่อทุกคนรวมตัวเต๊ะท่าเรียบร้อย Alex จะยกกล้องขึ้นมาส่องเล็ง
พร้อมตะโกนดังลั่นจนผมว่าน่าจะได้ยินกันไปทั้งเกาะ
“นึง ส่อง ซั่ม ยี้โหน่ยยยยยยยยยยยย…” (เอ่อ…ในความหมาย
ของเค้าคือ หนึ่ง สอง สาม ยิ้มหน่อย…ย…ย…)
แชะ! ชัตเตอร์ลั่น Alex ก้มดูรูปที่เพิ่งถ่ายไปในจอดิจิตอลหลังกล้อง
เงยหน้าขึ้นมาหาพวกเรา ยกนิ้วโป้ง ฉีกยิ้ม แล้วตะโกนด้วยเสียง
ที่ดังกว่าเดิมจนคอขึ้นเอ็นลูกกระเดือกเต้นเร่า
“โอเค…………….!”
ครั้งแรกที่เจอวิธีการทำงานแบบนี้เรายังงงๆ ตื่นกลัวระคนขำๆ
แต่ครั้งหลังๆ เราโคตรขำและหัวเราะหัวทิ่มหัวตำไปกับเสียงดังๆ
ของ Alex ที่กลายเป็นวิธีสร้างรอยยิ้ม Build อารมณ์ก่อนถ่ายรูป
ที่ได้ผลโคตรๆ แถมยังช่วย Alex ตะโกน “นึง ส่อง ซั่ม
ยี้โหน่ยยยยยยยยยยยย…” ไปพร้อมๆ กันด้วย
ยิ่งเราขำ ยิ่งเราหัวเราะ ยิ่งเราเล่นด้วย ดูเหมือนจะเป็น
เครื่องหมายรับประกันคุณภาพว่าวิธีที่ใช้อยู่ได้ผล
Alex เลยใช้วิธีนี้ทุกครั้งที่ถ่ายรูปพวกเรา
“ถ่ายรูปกานค้าบ ถ่ายรูปกานค้าบ”
“นึง ส่อง ซั่ม ยี้โหน่ยยยยยยยยยยยย…”
ก้มดูรูปที่เพิ่งถ่ายไป
“โอเค…………….!”
ยิ่งเห็นเราฮา Alex ยิ่งเพิ่มดีกรีความมันและเพิ่มเดซิเบลของเสียง
ยิ้มแหกปากจนนอกจากคอจะขึ้นเอ็นลูกกระเดือกเต้นเร่าแล้ว
หน้ายังแดงก่ำยังกับซดเบียร์ Tsing Tao ไป 2 ลัง
ถ่ายกี่รูปๆ ก็เสียงดังและมันอย่างนี้ไม่มีตกจนเราสนุกไปด้วย
ช่วงเวลาที่ว่างเว้นจากการถ่ายรูป ไอ้หนุ่ม Alex ก็แสนจะร่าเริง
Friendly และคอยพูดคุยสร้างเสียงหัวเราะสร้างบรรยากาศ
ให้พวกเราได้ตลอดเวลา
มารู้ทีหลังว่าตากล้องคนนี้เป็นหนึ่งในทีมของทัวร์ที่จัดมา
และเป็นนักเรียน ยังเรียนอยู่ หารายได้พิเศษด้วยการเป็นตากล้อง
ประจำทัวร์ (ซึ่งสาวน้อยสาวใหญ่หลายคนบ่นๆ ว่าอยากได้เป็น
ตากล้องประจำตัว)
ความสนุกสนานผ่านมาและผ่านไปจนถึงวันท้ายๆ ใกล้กลับ
Alex เดินยิ้มเผล่เข้ามาในภัตตาคารหรูที่เรากำลังเจี๊ยะ
เสียงดังจุ๊บจั๊บอยู่อย่างจริงจัง
ผมหวั่นๆ ว่าเจ้า Alex จะระดมให้เรารวมตัวถ่ายรูปในนี้หรือเปล่า
ไม่นะ อย่าแหกปาก “นึง ส่อง ซั่ม ยี้โหน่ยยยยยยยยยยยย…”
ในภัตตาคารหรูหรารโหฐานแบบนี้นะมึง!
Alex เข้ามาพร้อมถุงพะรุงพะรัง ข้างในเป็นรูปของพวกเรา
ที่อัดล้างออกมาเรียบร้อยแล้ว ทั้งแบบเป็นภาพใส่มาในกรอบกระดาษ
ที่ไม่ค่อยสวยนัก และแบบพิมพ์ลงไปบนจานเล็กๆ ที่เราเห็นตาม
สถานที่ท่องเที่ยวในเมืองไทยกันจนชินตา ทั้งหมดถูกจัดเป็นชุด
สำหรับแต่ละคนไว้แล้ว
ใครถูกใจชอบใจก็ซื้อชุดของตัวเองไปได้เลย
Alex ค่อยๆ เดินโชว์ภาพถ่ายของแต่ละคนให้ดูไปทีละคนทีละโต๊ะ
อย่างสุภาพนอบน้อมและรอยยิ้มกว้าง
“ช่วย Alex ได้นาค้าบ Alex หาเงินไปเรียนหนางสือค้าบ
ยางเรียนอยู่ เป็นทุนการศึกษานาค้าบ”
แต่ละคนรับรูปแต่ละชุดมาดูประกอบการตัดสินใจว่าซื้อไม่ซื้อ
ในวันที่เงินฮ่องกงดอลลาร์ในกระเป๋าร่อยหรอเต็มที
Alex ยืนเปี่ยมหวัง รอคอยด้วยรอยยิ้ม
บางคนซื้อ บางคนไม่ซื้อ
ผมพลิกไปพลิกมา หยิบออกมาดูจนครบ รูปก็ธรรมดา
ไม่ได้มีอะไรหวือหวาหรือสวยเตะตาจนน่าตะลึง
แต่ก็ควักตังค์ซื้อ!
ไม่ได้ซื้อเพราะสงสารหรือเห็นใจ และแน่นอนที่สุดครับ…
ไม่ได้ซื้อเพราะ Alex มันหล่อ
แต่ซื้อเพื่อตอบแทนความจริงจัง ทุ่มเทให้กับงานอย่าง
โคตรจะเต็มที่ของ Alex ความสนุกสนานเป็นกันเองที่ช่วยพา
ให้เราทุกคนสนุกสนานไปด้วย เสียงตะโกนที่ดังขึ้นทุกครั้ง
ท่วงท่าประกอบเสียง “โอเค…………….!” ที่มันจนหน้าแดงขึ้นทุกที
เส้นเลือดลำคอที่ปูดจนแทบปริ และแม้จะอยู่ในสถานที่ท่องเที่ยว
ที่นักท่องเที่ยวหนาแน่นขนาดไหน Alex ยังคงตะโกน
“นึง ส่อง ซั่ม ยี้โหน่ยยยยยยยยยยยย…”
“โอเค…………….!”
ด้วยเสียงเด่นดังโดยไม่ยอมให้ความเหนียมอาย
มาหยุดยั้งได้ทุกครั้ง
ล้วนทำให้เห็นว่าหมอนี่เต็มที่กับงานและตั้งใจทำงานขนาดไหน
ผมชื่นชมความตั้งใจของ Alex และตอบแทนด้วยการซื้อผลงาน
ที่ผ่านความตั้งใจอย่างที่สุดของเขา
เรื่องของ Alex พิสูจน์ให้ผมเห็นแบบไม่ต้องผ่านเลนส์ว่า
คนเราถ้าตั้งใจทำอะไรด้วยความจริงใจ จริงจัง และใส่เต็มที่ไม่ยั้ง
ทำทุกอย่างอย่างตั้งใจที่สุด ดีที่สุด ถึงแม้ผลลัพธ์ที่ออกมาจะไม่ได้ดีที่สุด
เมื่อเทียบกับใคร
แต่ความทุ่มเทตั้งใจที่เราใส่ไป ยังไงก็ต้องมีคนเห็นและรับรู้ถึงคุณค่า
บทเรียนนี้ Alex แหกปากตะโกนสอนผมอยู่บ่อยๆ…
“นึง ส่อง ซั่ม ยี้โหน่ยยยยยยยยยยยย…”
“โอเค…………….!”
โรงน้ำชา 
การดำเนินชีวิตของทุกคน
นำมาเป็นบทเรียน
ได้ในต่างแง่ต่างมุมนะจ้ะ
น่ารักจัง อาเล็ก
อ๊ะ มะช่ายยย
ความคิดต่างหากที่น่ารัก
มีมุมมองโลก มองชีวิตที่ละเอียดดีค่ะ ^^
จะเอาข้อคิดดีๆ ไปใช้ “ทำทุกอย่าง ๆ ดีที่สุด” ^.^
น่ารักจังชอบเรื่องนี้มากที่สุด……“นึง ส่อง ซั่ม ยี้โหน่ยยยยยยยยยยยย…”
ขอบคุณค่ะ